همه چیز درمورد کوچینگ Coaching
"کوچینگ"[1] زندگی و فردی
"کوچینگ" شیوه ای است نوین و رو به رشد برای کمک به دیگران در جهت بهبود، پیشرفت، یادگیری مهارتهای جدید، تشخیص راههای رسیدن به موفقیت های فردی، دستیابی به اهداف و مدیریت نقاط عطف زندگی و چالش های فردی.
کوچینگ زندگی یا کوچینگ فردی – اسامی مختلفی در این زمینه به کار می رود – مناسب تمامی شرایط و اوضاع و احوال است، خواه زندگی شخصی، حرفه ای و کسب و کار باشد و خواه زندگی جمعی و تجاری.
کوچینگ زندگی، فردی یا موارد مشابهی از این دست، آموزشهای متفاوتی دارد. کوچینگ به جای مطرح کردن نظرات جدید، ایده ها را از ذهن خود افراد بیرون می کشد، به جای تحمیل عقاید، راهکارهای ذهنی فرد را پرورش می دهد و به جای رهنمون دادن، وی را به تفکر وا می دارد.
کوچینگ، وابسته به واکنش فرد، قابل انعطاف و کارآمد است، نه اینکه تجویزی و دستوری باشد. در این روش از قضاوت خودداری شده و به افراد کمک می شود تا در زمینه های گوناگونی رشد و پیشرفت داشته باشند، و همین شیوه است که منجر به پیدایش تخصص های مختلف کوچینگ (نیچ[2]) می گردد و این تخصص ها به نوبه خود رشته های کوچینگ جدیدی پدید می آورند، شامل: کوچینگ فردی و زندگی، کوچینگ در جهت تغییر زندگی، تربیت فرزند؛ اغنای استعدادهای فردی و خودیابی؛ کوچینگ حرفه ای برای پیشرفت و انتخاب های شغلی؛ کوچینگ راهبری و مدیریت؛ کوچینگ در جهت موفقیت های شغلی و کسب و کار؛ کوچینگ اجرایی برای عملکردهای جمعی و پیشرفت های مدیریتی.
طبق گزارش "آکادمی کوچینگ"[3] این رشته دومین مهارت حرفه ای رو به رشد در جهان از لحاظ سرعت پیشرفت است. کوچینگ، اکنون یک حرفه به حساب می آید، حرفه ای که شاهد رشد سریعی است و بیشتر به این دلیل توسعه می یابد که بسیاری از افراد آن را شغلی بسیار رضایت بخش می دانند. تمامی "کوچ" ها در یک مورد با هم مشترکند: آنها افرادی هستند که می خواهند به دیگران کمک کنند تا در بهترین شرایطی قرار بگیرند که برایشان امکان دارد.
جدید و متفاوت در مقایسه با هر چیز دیگر
کوچینگ در رابطه با تبدیل افراد به بهترین وضع ممکن و کمک به آنان در جهت اتخاذ تصمیماتی است که زندگی شان را بهبود می بخشد. "کوچ" ها به دلایل بسیار متفاوت و گوناگونی توسط افراد دیگر به خدمت گرفته می شوند، به عنوان مثال: به منظور طی کردن سریعتر پله های ترقی شغلی؛ احساس رضایتمندی بیشتر در کار؛ بهبود روابط با همکاران، خانواده و شریک زندگی؛ یادگیری مهارتهای تربیت فرزند که هم برای کودک و هم برای والدین سودمند است؛ ایجاد تعادل میان کار و زندگی، یا میل به بهبود عملکرد.
این حرفه رو به رشد بوده و صرفاً به این دلیل که مردم تشخیص می دهند تا چه حد می تواند تأثیرگذار باشد، به طور گسترده ای در سراسر جهان در حال شناخته شدن است. کوچینگ، حرفه ای است به نسبت جدید و متفاوت؛ متفاوت با روانشناسی، مشاوره یا روان درمانی. تفاوت عمده کوچینگ با این حرفه ها این است که کوچینگ ادعا نمی کند جوابها را دارد. کار یک کوچ[4] این نیست که به بررسی انگیزه های قدیمی بپردازد، گذشته را شخم بزند یا اطلاعاتی را به زور به خورد مخاطب بدهد، بلکه به گونه ای با مراجعین کار می کند کهآنان خود جوابها را بیابند.
علاوه بر این، وقتی فردی تجربه کوچینگ را از سر می گذراند، از کار با کوچی که خودش نمونه ای سرزنده و خوشبین است، انگیزه می یابد. بدین ترتیب، کوچینگ شیوه ای است منحصر به فرد جهت بهبود شرایط افراد. کوچ ها توافق دارند که کمک به مراجعین به منظور دستیابی به بالاترین حد توانایی هایشان از این طریق، رضایتمندی زیادی را موجب می شود.
چرا افراد" کوچ" می شوند؟
صرف نظر از دلایل افراد برای تصمیم به کار با کوچ ها یا نوع کوچینگ ارائه شده و نتیجه ای که مراجعه کنندگان به دنبال آن هستند، خصیصه مشترک تمام روابط کوچینگ این است که کوچینگ، جریانی دوطرفه است.
این همکاری دوطرفه، جذابیت اصلی کوچینگ برای افراد به شمار می رود. هم کوچ و هم مراجعه کننده از این همکاری سود می برند. رشد فردی برای کوچ، دستاورد عظیمی در یادگیری کوچینگ محسوب می شود و تمامی کوچ ها در می یابند که پیش از شروع به کمک به دیگران جهت پیشرفت، خود رشد یافته اند.
یک کوچ ممتاز، حقایق جدیدی درمورد خود کشف می کند و پیوسته در حال یادگیری است. در حقیقت کوچ شدن یعنی جستجویی همیشگی برای دستیابی به برتری فردی. این جستجو برای بسیاری از افراد انگیزه ای است تا کوچ تراز اولی شوند.
کمک به مراجعین برای کشف مقصدشان و یاری آنان در جهت رسیدن به این مقصد، اکنون شیوه آزمایش شده ای است که افزایش محبوبیت کوچینگ حرفه ای را دامن می زند.
جالب اینکه پول هرگز نمی تواند تنها انگیزه کوچ های موفق باشد. ماهیت کوچینگ نشان می دهد که حرفه ای است مبتنی بر "ایجاد تفاوت" و کمک به افراد.
تمرکز صرف روی کسب درآمد، معمولا منجر به کاهش توجه به مراجعه کننده شده و تعجبی ندارد که نتیجه آن خروج مراجع از این ارتباط است.
خوشبختانه،کوچ هایی که تنها به دلیل منافع مالی وارد این حرفه می شوند، به سرعت کوچینگ را رها می کنند – که در طولانی مدت منجر به حفظ حسن شهرت حرفه ای کوچینگ می گردد.
دلایل و عوامل مشترکی که میان کوچ ها وجود دارد تا آنان وارد این حرفه شوند، عبارتند از:
· آنها مردم را دوست داشته و می خواهند بهترین را برایشان به ارمغان بیاورند
· دوست دارند کاری پربارتر در زندگی شان انجام دهند
· خواهان استقلال فردی و مالی هستند
· در گذشته، خانواده، دوستان و همکارانشان برای مشورت به آنان مراجعه می کردند – یعنی از مهارتهای ذاتی نیز برخوردارند
کوچینگ، مستلزم کمک به خود در جهت رشد فردی و خودآگاهی بیشتر است و همزمان به دیگران نیز کمک می کند تا بر مشکلات خود در زندگی فائق آیند.
کوچینگ به طور معمول چگونه عمل می کند
خویش فرما بودن، در هر حوزه ای از کسب و کار، مزایای خود را دارد. داشتن قدرت انتخاب درمورد ساعت کار، محل کار و تعیین دستمزد در ازای خدمت ارائه شده، انگیزه بزرگی است برای هر شخصی که در نظر داشته باشد به حرفه ای بپیوندد.
کوچ ها می توانند تعداد مراجعین خود را انتخاب نمایند؛ یک مراجعه کننده یا بیست نفر. در حالی که ناظر و نیروی بالاسری وجود ندارد. انجام کار از خانه، انگیزه و مشوق بزرگی برای افرادی محسوب می شود که قصد ورود به حرفه کوچینگ را دارند.
انعطاف پذیری کوچینگ در زمینه های مختلف، که با دریافت پاداش نیز همراه است، این احتمال را قطعی می سازد که کوچینگ و تعداد کوچ های تحت آموزش در سالهای آتی رو به فزونی خواهد رفت.
علاوه بر اینکه کوچینگ بسیار رضایت بخش بوده، وسیله ای است برای پیشرفت فردی و بسیار انعطاف پذیر می باشد، از لحاظ مالی نیز پر پاداش است. مراجعه کنندگان از این حمایت بهره برده، به آن ارج می نهند و در نتیجه خرسندند که هزینه آن را بپردازند.
کوچ ها به این دلیل جذب این حرفه می شوند که کوچینگ موارد زیر را برایشان به ارمغان دارد:
1) تسریع رشد فردی و شناخت خود
2) جستجویی همیشگی برای دستیابی به برتری فردی و کسب دانش
3) توانایی بهینه سازی هر وظیفه شغلی در هر سازمان و صنعت – کوچینگ بهترین را برای افراد دربر داشته و به آنان انگیزه می دهد تا در هر کاری که انجام می دهند، بهترین باشند – در تمامی انواع مشاغل و حرفه ها
4) حق انتخاب های بیشتر در زندگی – انتخاب های ارزشمند و نادری درمورد زمان کار و افرادی که باید با آنها کار کرد
5) داشتن هدف و مقصود صحیح و روشن که با معیارهای حقیقی در شرایط تلاش و پاداش سنجیده می شود، به جای گم شدن در هیاهو های جمعی
ایجاد تغییر واقعی در زندگی یک فرد دیگر، قابل مقایسه با چیزی نیست. توانایی کمک به افراد جهت ایجاد تغییرات دائمی و مثبت در زندگی، مهارت بسیار خاصی است. کوچ های موفق، از این توانایی بسیار خاص بهره مندند، و بنابراین تعجبی ندارد که افراد جذب نقش کوچینگ می شوند.
چالش ها و غلبه بر آنها
کوچ ها، روزانه با چالش های زیادی مواجه می شوند. کوچینگ فرآیندی رو به رشد است، شیوه ای جهت پیشرفت مداوم و تجربه ارزشمندی از فراگیری برای کوچ ها و مراجعین، پس درس گرفتن از "اشتباهات"بسیار حائز اهمیت است.
راهگشای این موضوع در وهله اول، تشخیص این نکته است که اینها "اشتباه" یا عیب نیستند. آنچه که از نظر بسیاری از افراد اشتباه خوانده می شود، درس، تجربه و فرصتی است برای یادگیری و پیشرفت.
برخی از کتابهایی که نکات سودمندی را در خصوص اشتباهات و یادگیری از آنها خلاصه کرده اند عبارتند از: کتاب «اگر زندگی یک بازی است، اینها قوانینش است» نوشته "چری کارتر اسکات"[5] و کتاب «چهار توافق» نوشته "دان میگول رویز"[6]. همچنین «نقل قول های الهام بخش» را مطالعه کنید که بسیاری از آنها در مواجهه با مشکلات و آموختن از تجربیات، قطعاً سودمند هستند. شاید یکی از تأثیرگذارترین مثال ها، این جمله باشد: «آنچه ما را نمی کشد، نیرومندترمان می کند».
یک کوچ باید با نشان دادن تدبیر، به افراد کمک کند تا دریابند اگر فکر می کنند در گذشته شکست خورده اند، این شکست بر آنچه که می توانند در آینده انجام دهند، تأثیری ندارد.
"جان کسیدی رایس"[7] کوچ شایسته ای است که بیش از 12 سال در حوزه پیشرفت فردی کار کرده است. او چالش های معمول را که کوچ ها با آن مواجه می شوند، به این صورت بیان می کند:
«شکست و ناکامی را تنها با زمان می توان سنجید. اگر از زاویه دورتری به قضیه نگاه کنیم، در حقیقت"شکست ها" هستند که تبدیل به بزرگترین موفقیت های زندگی ما می شوند. آنچه از شکست ها می آموزیم، بسیار گرانبها است. به عنوان مثال، تیم فوتبالی را در نظر بگیرید که در مسابقه مهمی شکست می خورد. ممکن است بازیکنان خود را افراد ناموفق و ضعیفی قلمداد کنند؛ این طرز تفکر طبیعی است. اما اگر آن را مسابقه ای در نظر بگیرند که زمانی را صرف آن کرده اند، مواردی را بیابند که در آنها مرتکب خطا شده اند و حقیقتاً به دنبال راهی برای جبران آنها در مسابقه بعدی باشند، این اشتباهات دیگر تکرار نخواهند شد و در مسابقات آتی، موفق خواهند بود. از بین بردن تفکر شکست و ناکامی از ذهن مراجعین یک چالش محسوب می شود، و البته اثبات این موضوع که این شکست به معنی عدم توانایی آنان در دستیابی به موفقیت های آتی نیست.»
مهارت گوش دادن و مقاومت در برابر تمایل شدید به نصیحت کردن، ویژگی های عمده در یک کوچینگ موفق به شمار می آید و عامل اصلی در کمک به افراد جهت یافتن راه حل و شیوه منحصر به خودشان است.
گوش فرا دادن، مهم ترین توانایی و رفتار یک کوچ محسوب می شود که مستلزم صبر، بردباری و تمرین است، به ویژه اگر بخواهد شیوه های گوش دادن همدلانه را حقیقتاً بهبود بخشد.
برقراری رابطه به صورت تمام و کمال و ماهرانه، ویژگی است که اکثر کوچ های موفق از آن برخوردارند. بسیاری از کوچ ها برای یادگیری و تسلط پیدا کردن روی این قابلیت های مهم ارتباطی، از شیوه ها و اصول مربوط به "برنامه ریزی های عصبی-زبان شناختی"[8]، بهره می برند.
علاوه بر این، درک نیازهای مراجع، محور اصلی ارتباط کوچ-مراجع بوده و عاملی ضروری جهت اجتناب از مشکلات در این ارتباط و روند حمایتی کوچینگ به حساب می آید.
لازم است که کوچ ها بر "کوچینگ" تمرکز کنند و از نصیحت و مشاوره بپرهیزند، چرا که تفاوت عمده ای میان کوچینگ و راهنمایی های روانشناسی وجود دارد:
کوچینگ، متمرکز بر نظرات مراجعه کننده است؛ در حالی که اساس راهنمایی های روانشناسی، بر پایه عقاید، ارزشها و افکار فرد راهنما می باشد. به این ترتیب، یک کوچ مسلماً رایزن و راهنما نیست. وظیفه کوچ و مفهوم کوچینگ، کمک به فردی دیگر در جهت یافتن راه حل مختص به خودش است، نه وادار کردن وی به پیروی از توصیه ها و پیشنهادهای یک راهنما. این، یک اصل اساسی است.
کوچینگ و آینده
آوازه و حسن شهرت "کوچینگ" همراه با کاربرد این مفهوم، رو به گسترش است – و بیش از پیش با ضروریات نوینی که برای دستیابی به موفقیت در زندگی، کار، تجارت و سازمان ها شناخته شده اند، در ارتباط است، به ویژه با خصوصیاتی چون برتری، اصالت، انسانیت و یادگیری تسهیل شده (در برابر "آموزش" سنتی) مرتبط است.
احتمال اینکه کوچینگ در آینده به جذب کردن و در بر گرفتن مهارتها، منابع وکوچ های جدید در رشته های گوناگون بپردازد، بسیار زیاد است، رشته هایی همچون: آموزش، منابع انسانی، تعلیم و تربیت، مراقبت های بهداشتی و پرستاری، نیروهای مسلح، پلیس، مشاوره و روان درمانی.
تحقیقات علمی، موجب شناخت بیشتر این حرفه، روند اجرا شده و حسن شهرت خود کوچ ها می گردد. به تدریج مسائل بیشتری را در مورد دلیل تأثیر گذاری بالای کوچینگ و چگونگی رفتار انسان و پاسخ وی در شرایط انجام کوچینگ خواهیم فهمید.
تعریف دقیق تر و درک و پذیرش بهتری از کوچینگ زندگی و کوچینگ فردی و نقش آن در کمک به افراد جهت دستیابی به اهدافشان، به وجود خواهد آمد.
همانگونه که کوچینگ شبیه به راهنمایی های روانشناسی نیست، با مشاوره نیز فرق دارد. کوچینگ و مشاوره، دو رشته کاملاً متفاوت با شیوه ها و اهداف گوناگون هستند.
نکته قابل توجه این است که مشاور، متخصصی است در رشته مربوط به خودش، در حالی که یک کوچ، متخصص در کوچینگ است و نیازی به تخصص در رشته های دیگر ندارد.
این بدان معنی نیست که کوچ ها از مهارت در یک رشته خاص برخوردار نیستند، در حقیقت دستیابی به کوچینگ از طریق یک مهارت خاص یا نیچ در میان کوچ هایی که جدیداً آموزش می بینند، بسیار متداول شده است.
نیاز به کوچ های شایسته، همواره وجود خواهد داشت. و از آنجایی که مهارتهای کوچینگ از قابلیت انتقال بالایی برخوردار است، توانایی انجام کوچینگ برای تمامی مشاغل و بخش های دیگر نیز بسیار ارزشمند خواهد بود.
